Vandaag een jaar geleden moesten we dan echt, echt afscheid van je nemen, lieverdje. Al op de 6e dag na je geboorte. We hebben je slechts 2 hele dagen ook echt bij ons thuis mogen hebben. Echt veel, veel te kort…
Je wordt herdacht
Je opa stuurt net een berichtje dat hij Olafur Arnalds draait. Ik heb het prachtige en hartverscheurende lied wat we bij je crematie draaien ook al de hele week in mijn hoofd:
Walk down to the water Stare out across the blue Look to where our love was stolen I take my leave of you What I'd give to be unbroken Find again the love we knew But now with our past around you I take my leave of you Shall we meet in the sunrise Stand one last time as two I'll look deep into your eyes Can I take my leave of you?
Je oma stuurde vanmorgen een heel mooi zelfgemaakt gedichtje, wat zo goed omschrijft hoe wij ons voelen:
dag kleine Tieme dag benjamin je was een afscheid en een nieuw begin je raakte ons van meet af aan tot in het diepst van ons bestaan ons hart doet pijn om jouw afwezigheid en jij, jij maakt jouw tocht door de eeuwigheid
En zo zijn er vele vele lieve mensen om je heen, die aan je denken, lief zoontje van ons…
Ik denk aan hoe we vorig jaar met je naar het crematorium liepen. Door een prachtig, herfstig bos. Jij voorop in je mandje, gedragen door je vader. Met je grote zus naast je, en je mama in rolstoel. Het was ontzettend koud, zo koud is het de hele winter verder niet meer geweest.
Verder
We gaan vanmiddag klussen, met lieve vrienden, in ons nieuwe huis. We zijn er deze ochtend maar vast heen gegaan. Met een zwaar hart en verdriet wat hoog zit. Maar het was een goed idee van je pap om hier vast heen te gaan.
Hier zijn brengt ons ook instant blijheid. Waar we op zoek waren naar een tijdelijk huisje, alles met tuin was prima, hebben we een heel fijn huis gevonden. Ruim, fris en nieuw. Op de perfecte locatie. Pas anderhalf jaar geleden opgeleverd, we zijn de tweede bewoners. Met een buurmeisje waar je grote zus alweer mee aan het spelen is, en een buurjongetje wat samen met je pap in de tuin een terras aan het leggen is.
En zo gaan we verder, liefje. Verder zonder jou. In dit nieuwe huis, waar we waarschijnlijk nooit terecht waren gekomen als jij bij ons had mogen blijven. In dit nieuwe huis, zonder kamertje wat eigenlijk voor jou bedoeld was. Wat hadden we het graag anders gezien, lieve Tieme. Maar tis zoals tis. En daar hebben we het mee te doen.
